Cover Tirza

Tirza de Zonnekoningin

Mijn kerntalenten

Ik ben in zeer veel verschillende zaken geïnteresseerd en vind het leuk om verbanden te leggen tussen verschillende domeinen. Op professioneel vlak heb ik veel uitwegen, omdat ik zoveel intresses heb.

Ik over een behoorlijke portie prestatiedrang waardoor ik de dingen steeds sneller, efficiënter en beter wil doen. 'Stilstaan is achteruitgaan' is mijn motto. Ik heb behoefte aan een job en omgeving die mij echte uitdagingen kan aanbieden en waar ik mijn energie op een positieve manier kwijt kan.

Ik hou ervan om met anderen te zijn en heb veel sociale contacten nodig. Ik moet vaak eens een praatje kunnen maken.

Ik kan me heel goed inleven in de situatie of gedachtengang van anderen. Ik hou gemakkelijk rekening met wat anderen denken en voelen daarom heb ik het vaak moeilijk om 'neen' te zeggen.

Ik ben een doelgerichte, energieke teamplayer. Ik weet graag wat er van mij verwacht wordt.

Ik ben een echte volhouder die recht op mijn doel afgaat. 'Opgeven' staat niet in mijn woordenboek. Eens ik weet wat ik wil, ga ik er helemaal voor.

Ik ben een initiatiefnemer die niet bij de pakken blijft zitten. Ik neem verantwoordelijkheid op voor mezelf en wacht niet af. Blind uitvoeren wat anderen me opleggen en daarbij nog eens op mijn vingers worden gekeken, is demotiverend voor mij.

ITHAKA - mailtje naar de kunstenaar

Beste meneer Van Staelens,

Onlangs bewonderde ik uw kunstwerk op het kunstfestival Ithaka. Het was de eerste kamer die we bezochten en tevens hetgene die mij het meest is bijgebleven. Ik was onder de indruk van uw schilderij, het is een zeer mooi en goed werk. De lichtinval door de rode ruiten creëerde een warme sfeer in de kamer. De stank die er aanwezig was, zorgde er wel voor dat je moeilijk kon ademhalen. De kleuren die je gebruikt, spreken mij erg aan en de glasscherven maakten het werk af. Wel weet ik niet goed wat je met het kunstwerk bedoelt. Is het mogelijk om mij wat meer uitleg te geven over de betekenis ervan?

Bedankt alvast voor het lezen en veel succes met uw verdere werken.

Beleefde groeten,

Hanne

P.S.: ik plaats dit berichtje ook op mijn blog.

Lees het antwoord bij reacties

Still 66 to go...

Na de krokusvakantie telt de schoolkalender nog 66 dagen inclusief examens

GIDSBEURT ARTEFACTFESTIVAL 2011

Donderdag 17 februari trokken we met 5 & 6 ASO Topsport naar het kunstencentrum STUK. Daar vond het Artefactfestival plaats en moesten we elk een kunstwerk toelichten voor de medeleerlingen en leerkrachten Nederlands. Mijn kunstwerk is het werk van de Venezolaanse Carla Arocha en de Belg Luc Schraenen. Het groen effect wordt veroorzaakt door licht daar door gesneden glasplaten schijnt. Er is ook gebruik gemaakt van trompe l'oeil: het eerste wat je opvalt is die groene bol. Maar eigenlijk is die groene bol er helemaal niet, het is een leegte. Op die manier wordt afwezigheid aanwezig gemaakt. Misschien vonden ze inspiratie bij Jeff Koons, een bekende Amerikaanse kunstenaar die het materialisme aanklaagt in zijn kunstwerken. Ik vind het een mooi kunstwerk en ben tevreden met mijn presentatie. Het was duidelijk voor iedereen wat de betekenis is en ik heb gelet op mijn taalgebruik.

Spreken: 7/10 omdat ik over het algemeen een score van 3 en 4 kreeg maar toch één keer een 2. Ik weet dat ik niet alle West-Vlaamse klanken heb kunnen verbergen.

Inhoud: 8/10 omdat ik meestal een 4 heb voor het toelichten van het kunstwerk en dat is voor mij het belangrijkste.

Houdingen: 7/10 omdat ik een beetje nerveus was en daardoor misschien wat onzeker overkwam maar ik weet niet of dat zichtbaar was voor de luisteraars.

Wie een kuil graaft voor een ander...

“Wie bent u?” riep hij. “Wat wilt u van mij?”

De donkere gedaante kwam dichterbij. Tom zocht maar vond geen manier om nog te vluchten, hij zat als een rat in de val. De man met de kap stond twee meter van hem vandaan, maar hij was nog steeds niet in staat hem te herkennen. Plots voelde hij zijn maag ineenkrimpen en viel hij op de grond. Tom kreeg drie schoppen ter hoogte van zijn slaap en bijna verloor hij het bewustzijn. Hij probeerde enkele kloppen te vermijden terwijl hij het uitkermde van de pijn. Smekend riep hij te stoppen, maar de man wist van geen ophouden. Hij tilde Tom op en liet hem in de kuil ploffen. Tom krabbelde met enige moeite overeind en daar stond hij dan. Bart, zijn beste vriend, keek hem aan met een duistere blik. Zijn gezicht gaf geen krimp. Tom begreep er niets van. Bart moest de vertwijfeling in de ogen van Tom gelezen hebben. “Kijk niet alsof je niet weet waarover dit gaat”, sprak hij emotieloos. “Het spijt me, echt waar, vergeef me”, bracht Tom er wanhopig uit. “Het is te laat, mijn vriendin draagt jouw kind”,  antwoordde Bart met een stem vol haat. “Proficiat, vriend!”

Bij het uitspreken van deze sarcastische woorden toverde hij een pistool tevoorschijn. “Maar vader zul je toch nooit worden”, riep hij. Toen Tom het pistool in het vizier kreeg, aarzelde hij geen seconde. Hij greep de voeten van Bart vast en trok hem op de grond. Zijn lichaam vertrok van de pijn maar dat voelde hij nu even niet. Tom kon het pistool bemachtigen en gaf Bart enkele rake klappen, hij gaf geen kick. Hij rolde zijn beste vriend de put in en rende weg, zo ver mogelijk van het kerkhof vandaan.

Dagboek Tirza

Ik lig in bed en voel mij ellendig. Vandaag is een dag die ik het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten. Papa klom de trap op om weer maar eens voor te lezen uit Anna Karenina of Tolstoj. Daar had ik echt geen zin in, daar heb ik nooit zin in, maar ik luister omdat papa er zoveel belang aan hecht. Maar vandaag niet, ik wil niet luisteren dus trok ik het laken tot over mijn hoofd. Het is belachelijk, niemand wordt nog voorgelezen op mijn leeftijd. Ibi denkt dat hij gek is en ze zegt dat ze het kan het bewijzen. Maar tot mijn verbazing begon hij niet te lezen. Papa vroeg me allerlei rare vragen en ik begreep er niets dan. Dan vertelde hij dat hij met mevrouw Van Delven heeft gepraat omdat ik een eetstoornis zou hebben, de trut. Ik ontkende. Ik werd er kwaad van en dwong papa te zeggen dat ik een vrouw ben. Maar hij deed het niet dus krijste ik tot hij het zou doen. Hij antwoordde enkel dat ik zijn dochter ben en dat ik dat altijd zal blijven. Daarna liep hij mijn kamer uit. Ik snap er niets van. Misschien is hij echt wel gek.

pagina 252 tem 256