Ik lig in bed en voel mij ellendig. Vandaag is een dag die ik het liefst zo snel mogelijk zou willen vergeten. Papa klom de trap op om weer maar eens voor te lezen uit Anna Karenina of Tolstoj. Daar had ik echt geen zin in, daar heb ik nooit zin in, maar ik luister omdat papa er zoveel belang aan hecht. Maar vandaag niet, ik wil niet luisteren dus trok ik het laken tot over mijn hoofd. Het is belachelijk, niemand wordt nog voorgelezen op mijn leeftijd. Ibi denkt dat hij gek is en ze zegt dat ze het kan het bewijzen. Maar tot mijn verbazing begon hij niet te lezen. Papa vroeg me allerlei rare vragen en ik begreep er niets dan. Dan vertelde hij dat hij met mevrouw Van Delven heeft gepraat omdat ik een eetstoornis zou hebben, de trut. Ik ontkende. Ik werd er kwaad van en dwong papa te zeggen dat ik een vrouw ben. Maar hij deed het niet dus krijste ik tot hij het zou doen. Hij antwoordde enkel dat ik zijn dochter ben en dat ik dat altijd zal blijven. Daarna liep hij mijn kamer uit. Ik snap er niets van. Misschien is hij echt wel gek.pagina 252 tem 256
Geen opmerkingen:
Een reactie posten