Tom Lanoye - Sprakeloos

(1) Nu gaat het over niet kunnen schrijven. Niet durven schrijven.

Dit deel uit een recensie sprak mij aan omdat het benadrukt hoe moeilijk het is geweest voor de auteur om dit boek te schrijven. De meeste recensies zijn het dan ook eens dat het eerste deel heel saai geschreven is, maar naarmate het boek vordert wordt het verhaal beter. Niet goed weten hoe je iets moet schrijven, ondanks je het zelf hebt meegemaakt en perfect weet hoe het was, dit niet kunnen vertalen in woorden.

(2) Behalve een hommage aan de moeder is het een ode aan het vlees, een verdediging van het overdadige, het leven als een “pièce montée’ dat geen pietepeuterigheid – ook geen literaire – duldt, omdat gulzigheid een genot is en de opvulling van een onvervulbare leegte die ook dat leven zelf is.

Alhoewel ik niet goed snap waarover deze recensent het heeft, vind ik dit mooi en leuk geschreven. Vooral de laatste zin vind ik mooi gezegd.

(3) Dan begint het eerste deel. Een klaagzang. Schrijven over zo'n thema, zo dichtbij, zo persoonlijk, is verschrikkelijk moeilijk. Confronterend. Gênant. Enzovoort.

Dit stukje vertelt ons nog eens hoe moeilijk het is om iets te schrijven wat je van zo dicht hebt ervaren.


Opdracht