Elke tegenslag is een kans om terug te vechten

28 januari 2002. Nadien is het nooit meer hetzelfde geweest Het zal ook nooit meer hetzelfde worden. Niet enkel mijn fiets en ikzelf maakten een verschrikkelijke buiteling. In hun kielzog volgde mijn hele leven. Ik heb altijd in een hoge versnelling geleefd. Citius, altius, fortius. Sneller, hoger, sterker. Alles meemaken en van alles proeven. Niks missen! Leven! Op naar de top, naar het podium, het hoogste podium in de Ironman van Hawaï, Tot die dag..

Ik ben ervan overtuigd dat deze biografie van Marc Herremans mij enigszins zal inspireren. Ik heb heel veel bewondering voor die man, voor zijn prestaties en voor de manier waarop hij zijn leven herpakt heeft na zo'n tegenslag. Ik denk niet dat veel mensen, topsporters, dit zouden kunnen. Ik ben zelf tien maanden out geweest met een zware knieblessure, en hoewel mijn toekomst in de sport er toen onzeker uitzag, kan ik weer basketbal spelen alsof het nooit is gebeurd. Het was een harde, lange en ook mentaal zware revalidatieperiode, maar is nog niet voor de helft vergelijkbaar met wat deze sportman doorgemaakt heeft. Hij is door een val verlamd geraakt van borst tot tenen. Zijn leven veranderde drastisch en hij kreeg de kans niet meer op hetzelfde leven. En toch bleef zijn doel, het winnen van de Ironman van Hawaii, overreind. Hij verwezenlijkte het zelf. Zoveel karakter, zoveel doorzettingsvermogen... Ik ben benieuwd hoe hij erin geslaagd is om zo'n succes van z'n leven te maken na zoveel tegenslag.

LIFE IS A GIFT
TO GIVE ANYTHING LESS
THAN YOUR BEST IS TO SACRIFICE THE GIFT

Tom Lanoye - Sprakeloos

(1) Nu gaat het over niet kunnen schrijven. Niet durven schrijven.

Dit deel uit een recensie sprak mij aan omdat het benadrukt hoe moeilijk het is geweest voor de auteur om dit boek te schrijven. De meeste recensies zijn het dan ook eens dat het eerste deel heel saai geschreven is, maar naarmate het boek vordert wordt het verhaal beter. Niet goed weten hoe je iets moet schrijven, ondanks je het zelf hebt meegemaakt en perfect weet hoe het was, dit niet kunnen vertalen in woorden.

(2) Behalve een hommage aan de moeder is het een ode aan het vlees, een verdediging van het overdadige, het leven als een “pièce montée’ dat geen pietepeuterigheid – ook geen literaire – duldt, omdat gulzigheid een genot is en de opvulling van een onvervulbare leegte die ook dat leven zelf is.

Alhoewel ik niet goed snap waarover deze recensent het heeft, vind ik dit mooi en leuk geschreven. Vooral de laatste zin vind ik mooi gezegd.

(3) Dan begint het eerste deel. Een klaagzang. Schrijven over zo'n thema, zo dichtbij, zo persoonlijk, is verschrikkelijk moeilijk. Confronterend. Gênant. Enzovoort.

Dit stukje vertelt ons nog eens hoe moeilijk het is om iets te schrijven wat je van zo dicht hebt ervaren.


Opdracht